Half 6 ging de wekker in Kaapstad, dat betekende dat we op moesten staan om ons klaar te maken. Want om half 9 ging onze vlucht na Durban, en die wilde we zeker niet missen. Gelukkig hadden we gisteravond alles ingepakt, dus zoveel hoefde we ook niet te doen. Na het douchen gingen we even ontbijten tot dat we een telefoontje kregen van de taxichauffeur, gelukkig hij was mooi op tijd. Nadat we onze spullen hadden ingepakt konden we instappen en begon de reis na Durban, het was half 7 en normaal gesproken is de hele druk in Kaapstad maar nu waren de wegen erg rustig. Na een half uurtje waren we bij het vliegveld, het vliegveld is niet te vergelijken met Schiphol, deze is echt veel kleiner. Gelukkig moesten we maar een kwartiertje te wachten voordat we konden inchecken, omdat we op tijd waren konden we zo door lopen. Na het inchecken gingen we rustig een kopje koffie en thee drinken voordat we na het vliegtuig gingen, nadat we het op hadden gedronken liepen we rustig na het vliegtuig wachten tot het zo ver was dat we er in konden. Maar het maakt niet uit waar je bent er zijn altijd ongeduldige mensen, het duurde nog een half uur maar er stond al een rij van hier tot Tokio. We besloten rustig plaats te nemen en wachten tot de rij weg was zodat we rustig in konden stappen, eenmaal in het vliegtuig plaats genomen duurde het niet lang voordat we vertrokken. Het is maar een vlucht van 2 uur dus dat is gelukkig niet zo lang, ik op de Nintendo DS en Neeltje op me Laptop omdat daar een hele goede accu in zit kon ze nog even aan haar werkstuk werken. De tijd vloog voorbij en voor dat we het wisten stonden we in Durban, en weer het zelfde verhaal. Allemaal mensen opstaan koffer maken en in de rij staan, terwijl de deuren nog steeds dicht waren en nog niet werd gezegd dat we konden gaan. Neeltje en ik zaten goed en ik hield de tijd in de gaten, het duurde 20 minuten voordat de deur open ging, pffff ben ik blij dat ik rustig ben blijven zitten en niet in de mensen massa ging staan wachten. Eenmaal uit het vliegtuig gingen we onze tassen pakken en op na Avis om onze auto op te halen, het werd een Ford Fiesta een hele keurige auto. We hebben de auto rondgelopen en kwamen erachter dat in achterlicht een barst zat en krasjes en beschadigingen her en der op de auto, om niet aansprakelijk gesteld te worden lieten we dit noteren wat je hoort wel van die grappen dat het later van je eigenrisico afgaat. Toen dit gebeurd was konden we gaan richting Irie Lodge in Durban bij Warner Beach, ik kan je zeggen dat het raar rijden is in een auto waar de stuur aan de andere kant zit. Het duurde ook even voordat je het door heb, en dan moet je ook nog links rijden hahaha. Gelukkig ging alles goed, en we waren al snel bij de Irie Lodge, het was de enige wat nog vrij was omdat het nu vakantie is in Heel zuid Afrika, Vrijdag Freedom Day en dinsdag Workers day, en daarom nemen ze allemaal een lang weekend vakantie. Maar het Irie Lodge zag er helemaal niet luxe uit eerder tegen over gesteld, maar de vrouw die het runde was super aardig en vriendelijk net als alle medewerkers, er hing hier een hippie sfeertje, maar het uitzicht was onbeschrijfelijke mooi. We zaten op de heuvel en keken na benden over de stranden en zee, en deze uitzicht maakte alles goed, ook al kregen Neeltje en ik een stapelbed om in te slapen. Het kamertje was 2,5 bij 1,5 meter en met onze spullen erin was het niet mogelijk om je kont te keren. De vrouw van Irie Lodge zei dat we na een plaatje verderop moesten gaan, want daar was een doedelzak wedstrijd, een soort Highlanders bijeenkomst. We besloten hier heen te gaan, het was een half uurtje rijden en we kwamen aan bij een rugbyveld wat vol stond met kraampjes. Eerste wat we deden was een eet kraampje op te zoeken en die waren er genoeg, daarna zijn we de verkoop kraampjes langs gegaan en uit eindelijk kwamen we bij de doedelzak wedstrijd, hier hebben we gekeken. Het was echt een hele happening, we hebben zelf een donkere afrikaan zien doedelzak spelen heel grappig. Na een tijd hier gelopen te hebben besloten we terug te gaan, daar hebben we gedoucht en toen een gezellig plek opgezocht om te eten, van horen zeggen moesten we na Zanibar gaan. Het was maar een kilometer verder op, opdat het donker is moesten we wel met de auto gaan omdat het eenmaal veiliger is. Bij Zanibar aangekomen vroegen ze of we gereserveerd hadden, want we hadden niet nagedacht dat het nu vakantie tijd was en het heel druk was. Maar gelukkig hadden ze nog een plaatsje vrij. En mochten de lezers ook bij Warner Beach een keer komen, dan is Zanibar een aanrader, het was heel lekker eten. Na het eten reden we na huis, en zijn we op het terras gaan zitten, want ik had het niet verteld, het is heel een stuk warmer dan in Kaapstad, lekkuuuhhhh. Op het terras zijn we met wat Zuid afrikanen aan de praat gekomen, het was heel gezellig en we kregen wat drankjes aangeboden, we hadden zelf nix kunnen kopen omdat de drankwinkel al dicht waren. Maar de flessen bier zijn hier wel groot, 3 kwart liter pfff, en sommige bleven ze maar achterover slaan. We kwamen aan de praat met Catja en Andrew, een stel uit Johannesburg, heel vriendelijk een grappig stel die van het leven genieten. Andrew was al 6 generatie Zuid Afrikaans en Catja woonde er al 14 jaar. Oorspronkelijk komt ze uit Duitsland, en dat was te horen ook. Ik weet niet of je Alo Alo kent, maar Helga speel daar in en spreek Engels met een Duits accent, en zei deed het precies hetzelfde. Het was soms te grappig en moest me lachen inhouden en Neeltje ook, maar het werd al laat en omdat we er al zo vroeg uit waren vandaag besloten we in ons bedje te kruipen, en dan bedoel ik ook letterlijk kruipen want zo klein was het echt.