Pieter-South-Africa.reismee.nl

Coffee Bay Sugarloaf

We hadden de wekker om 8 uur gezet, toen we wakker warden waren we nog moe van het reizen. Toen we buiten komen was de omgeving echt een plaatje, het is hier echt mooi en zeker de moeite waard om hier te komen, zorg alleen dat je een dikke terreinwagen bij je heb hahaha. Na een ontbijtje besloten we een wandeltocht te maken na paar grotten hier in de buurt, we werden door een dikke terreinwagen opgehaald. We moesten achterin plaats nemen, er zaten 5 donkere mannen waar van 1 de gids, ook dat er 1 een 4 jarige zoon meegenomen. De rit er na toe was ook weer heftig, er bestaan hier echt geen goede wegen. We kwamen op de bestemming aan, ik deed een 360 en kwam tot de conclusie dat dit nu al de moeite waard is. De omgeving is echt mooi, we moesten door een riviertje oversteken om de wandeling aan de overkant te kunnen beginnen. Het jongetje moest er ook over, ik zei tegen de vader dat ik hem wel wilde dragen omdat in de rivier allemaal stenen lagen en hij op blote voeten al lastig genoeg had, en ik had gelukkig me Teva's gelukkig aan dus voor mij was het geen probleem. Een van de mannen dacht lollig te zijn en reed met zijn dikke Jeep door de rivier, maar dat vond de gids helemaal geen goed plan en was een beetje boos. De man bood zijn excuus aan en bracht de Jeep weer aan de overkant. De wandeltocht kon nu beginnen, het was echt mooi om langs de kust te lopen, heuvel op heuvel af, maar opeens moesten we steil na beneden. De vader met zijn kind keek zei zij dat die niet verder ging, 1 van zijn vrienden besloot om bij hem te blijven dus gingen we met zijn vieren plus gids verder met de afdaling. De vader had een goede beslissing genomen want het was hem niet gelukt om beneden te komen, en zeker niet weer terug bovenop. Het werd ook een stuk moeilijker met lopen, losse stenen, natte en glad stenen, maar zeker nog steeds de moeite waard. We kwamen bij de eerste grot aan, het stelde niet veel voor en konden er zo door heen lopen. De tweede was een stuk groter, toen we binnen kwamen stonk het ook heel erg, echt ranzig, allemaal vleermuizen poep. De andere 2 mannen hadden na het stank wel gezien en wilde na het gedeelte waar je van de rosten in het water kon springen. Dus we liepen verder maar kwam al snel een eind aan, want het was vloed en het waaide, waardoor er grootte golven tegen de rotsen aan sloegen waar we langs moesten. De gids zei dat het nu te gevaarlijk was en bood zijn excuus aan omdat we er niet heen konden, we vonden allemaal dat het gevaarlijk was dus vonden het zeker niet erg. Dus we moesten nu weer helemaal terug lopen na de Jeep waar de andere al op ons wachten. Bij de Jeep aangekomen had de gids nog een idee, we konden even verder op van de rotsen springen in de rivier. Ik en Neeltje zagen dat wel zitten, de vader van het jongetje wou ook en 1 van de andere mannen wilde ook wel en had best wel wat praatjes. Alleen het jongetje wilde ook mee maar dat kon niet, maar het jongetje wilde zo graag mee dat die begon te huilen, toen besloot de vader achter te blijven want zijn zoontje had anders te veel verdriet. Dus de man met praatjes, de gids en Neeltje en ik gingen verder, het was een klein stukje lopen en we harden al mensen. Op bestemming aangekomen zagen we de rivier en rotsen, ik dacht het stelt niet veel voor en klom omhoog, echter toen ik na beneden keek was het hoger dan verwacht. Met een grote sprong ging ik, je viel echt een stuk en met een harde plons kwam ik in het water. Wooooooooooo dat was gaaf nog een keer, ik klom uit het water en de praatjes maker stond nu boven. Ik klom na hem toe en hij zei dat het gekken werk was, ik moest lachen en zei dat je gewoon moest springen en niet moest denken. Maar hij was veel te bang om te springen dus besloot ik voor hem te gaan, en weer was het fun om het te doen. Nu zei Neeltje dat ik nu nog een keer moest springen voor de foto, en natuurlijk deed ik dat ook, alleen nu kwam ik harder neer dan de andere keren dus besloot ik dat het ook de laatste keer was. Neeltje zag het niet zo zitten, we wilde weg gaan opeens zei Neeltje ik wil het toch proberen. Ze klom na boven, maar eenmaal boven keek ze na beneden hahahaha. Het was een stuk hoger dan verwacht, en ze zei ik duf niet, maar toch opeens met een harde gil kwam ze na beneden en plonsde in het water. We keken later de foto terug en we moesten hard lachen, op de foto kon je haar doodangst in haar gezicht zien tijdens de sprongen. Dit is ook zeker een aanrader om te doen. Nu was het echt tijd om te gaan, de mannen brachten ons weer terug en namen afscheid. We hebben die dag nog na de strand van Coffee Bay gelopen en gespeeld met de honden en puppys hier. Ook hebben we genoten van het zonnetje, verder hebben we de planning voor morgen gemaakt, Greater Addo Elephant Park is de volgende bestemming. Het is ongeveer 8 uur rijden, we gaan om 6 uur uit bed om 7 uur verder te rijden. Dus we gaan vanavond op tijd onder de wol, ik ben nog steeds sprakeloos over Zuid Afrika. Het is een echt een heel mooi land, wat is Nederland eigenlijk een saai landje haha.

Duiken in Umkomaas

We stonden weer om 6 uur op, dit was onze laatste kans om te gaan duiken. Ik liep na het raam en stond bij het gordijn en durfde niet na buiten te kijken, ik was bang dat het er slecht uit zag. Het was bewolkt, de zon kwam al op maar kon het niet zien. Toen keek ik op zee en zag dat de golven niet hoog en ruw waren, ik stapte na buiten en het waaide ook niet. Yes, dit vergroot de kans dat het duiken door gaat, snel onder de douche en na beneden. Beneden aangekomen vertelde ze ons het goede nieuws dat de duik door kon gaan, dus namen we een ontbijtje en daarna trokken we onze wetsuit aan. We moesten wel even wachten want omdat het geen hoogseizoen is en midden in de week was het heel rustig met duiken, meerdere duikscholen verzamelde de mensen wat ze hadden zodat ze samen op 1 boot konden zetten in plaats van 3 boten met 2 personen. Na een tijdje kregen we te horen dat we konden gaan, we moesten achterin de jeep springen. Toen we zaten konden we gaan en gingen we richting het strand, we waren als eerste daar en het duurde zeker nog een half uur voordat de andere er waren. We moesten in een rubbermotorboot, dit was onze eerste keer dat we gingen duiken vanaf zo'n boot. We moesten instappen en kregen instructies hoe we ons vast moesten houden en daarna kregen we de informatie over de regels van het duiken van de instructeur, the do's and the dont's. Daarna kregen we reddingvesten om, dit was nodig omdat we vanaf het strand gingen varen en de golven waren daar behoorlijk hevig en als je dan er af valt wordt je door de stroming meegesleurd dus we moesten daarmee oppassen. Eerst wachten we tot de golven wat rustiger waren, en toen gaf de schipper vol gas, hij zag een openingen en we vlogen er letterlijk in. De boot ging over de golf en het sloeg achter de golven neer op het water, het was heel gaaf omdat zo te doen. Toen we op veilige afstand waren konden we de reddingsvesten uit doen, en gingen we vol gas richting Aliwal Shoal. Dit is een beschermd gebied en mogen alleen komen als je de vergunning voor heb, het de heen varen was ook gaaf. Ik zag Neeltje zijn gezicht en kon zien dat ze er ook van genoot om met volle snelheid over de golven te gaan, na 20 minuten waren we daar en kregen we te horen welke plekken we gingen duiken en wat we konden verwachten. Onder de uitleg zaten we op het boot je midden op zee, we gingen op en neer, ik keek Neeltje aan en zag aan haar dat ze het niet prettig vond. Ik zelf had nog niet zoveel last maar vond het ook niet prettig, maar eenmaal in het water was het gelukkig over en konden we genieten van het duik. Het was heel apart duiken hier, we werden onder water verplaats van links na rechts van achter na voren door de waterstroming, dit maakte het duik wel iets moeilijker door omdat het zwemmen onderwater nu zwaarder was maar door het mooie onder water was dat niet erg. We kwamen in een soort grotten en ravijn achtige omgeving terecht, we mochten zelf overal rond zwemmen met je buddy als je de man met de boei inzicht hield. De man met de boei moet je in de gaten houden omdat je daar omhoog met gaan als je lucht bijna op is, want de schipper boven water houd de boei in de gaten en vaart het achterna. Onder water allemaal mooie vissen van groot na klein, roggen, zeebaarsen en alen, alleen niet de grootte want die moeten hier ook zitten, maar ook haaien als je geluk heb. Maar deze duik hadden we geen grootte gezien jammer, maar het lucht was op dus Neeltje en ik gingen na boven bij de boei waar boven de schipper op ons wachtte. Een hele vriendelijke man die ons uit het water hielp en vertelde dat hij net dolfijnen ver weg zag, maar onder water hoorde we al geluiden die we niet thuis konden brengen, de schipper vertelde dat dat de geluiden van de dolfijnen waren. Hij zei ook dat er ook heel veel schildpadden waren en vroeg of we wat gezien hadden, wij zo nee, hij keek rond en zei kijk daar, we zagen een schildpad wat lucht hapte. Maar niet 1 maar wel 3 toen we rond keken, Neeltje zei dat ze heel graag eentje onder water wil zien en dat wilde ik ook heel graag. De andere kwamen ook boven en toen moesten we een uurtje wachten in de boot tot we de volgende duik konden maken, en dat wachten was geen succes. Want het bootje ging op en neer op en neer, ik voelde me niet lekker maar Neeltje helemaal niet. Opeens stond ze met de hoofd buiten boord en hoorde ik rare geluiden, toen ik even keek zag ik het al, na een tijdje kwam ze omhoog en ze zei nu gaat het wel weer en lachte. Maar nu voelde ik me niet goed, we gingen varen en onder het varen moest ik even met de hoofd buiten boord. En inderdaad toen dat gebeurd was voelde ik me een stuk beter. Nu wachten tot we mogen duiken, na een tijdje was het zover, alle spullen weer aan trekken en ready to go. En het werd meteen beloond, we waren op de bodem en een mega grootte luipaard rog, ik denk wel 3 meter in lengte super gaaf. Maar wat zwom daar om heen, het was ongeveer een kleine 2 meter, ik keek goed, was het waar, ja een witte punt reef haai. Die zwom dichtbij de grootte rog, na dit moois zwommen we verder en keken onze ogen uit. Tot dat de instructeur zei dat we moesten komen en onder een overhangende rots moesten kijken, en daar zagen we een Potata Bass, en het formaat mocht er ook wezen en vooral de bek was groot. De vis had zeker een lengte van 1,5 meter en ze kunnen nog veel groter worden. Deze duik was echt super gaaf en als we dachten dat het niet beter kon worden, opeens net voor ons kwam een groene schildpad tevoorschijn. Hij durfde niet verder te gaan omdat die ons zag, heel langzaam kwam die uit het zijn schuilplek en zwom hij van ons weg, wat mooi om dit te mogen zien. Niet veel later moesten we bij elkaar komen om gezamenlijk een safy stop te maken, zodat we daarna gelijk boven kwamen en de schipper ons kon oppikken. Maar voor Neeltje was het niet afgelopen, op de terugweg werd ze weer heel misselijk en vlak voordat we op het strand waren moest ze weer met haar hoofd buiten boord. Toen we op het strand stonden was ze dankbaar dat ze niet meer op zee was. Na deze duik gingen we terug om te douchen om vervolgens aan de reis na Coffee Bay te gaan, het jammer was dat we pas om 2 uur konden vertrekken en in onze planning had het 12 uur moeten zijn. Maar ze hadden ons gewaarschuwd voor de slechte wegen en dieren die op de weg kunnen lopen schapen, geiten, koeien, bokjes, varkens en paarden. We begonnen de reis volle moed en we schoten prima op, het is alleen raar om te zien dat hier mensen gewoon langs de snelweg lopen, eigenlijk lopen ze langs elke weg, het maakt niet uit hoe hard je er mag rijden ze lopen er. We hebben zelf kinderen langs de weg zien spelen, als je hier komt kijk je echt je ogen uit over zulke gevaarlijke dingen. Maar toen het donker begon te worden liepen de mensen en dieren er nog, in het donker heb ik de hele weg niet echt veilig gevoeld. Neeltje en ik hebben het ook al over gehad dat dit ook de laatste keer is dat we dit deden, en ik raad het jullie ook af mochten jullie hier komen reizen. Over Coffee Bay hadden we veel gehoord, vooral dat de wegen super slecht waren, 30 kilometer voor het einde viel het super mee. We dachten dit valt wel mee waar klagen die mensen over, het was nu echt donker op eens was de weg weg, ja echt de weg was weg. Zomaar ineens was het asfalt weg en veranderd het in een onverharde weg, grootte gaten in de weg ik schrok me dood. Na 3 km veranderde het weer in asfalt maar werd het niet beter van, ik zag meer grootte gaten in de weg dan asfalt. Ik denk niet dat ik in woorden kan beschrijven hoe slecht het was, maar 2 jongens uit England hielden er 4 kante wielen van over. Die waren hard door de gaten gegaan dat de wiel een vierkant werd, zo slecht zijn de wegen hier het laatste stuk. Over die 30 kilometer hebben we ongeveer dikke een uur overgedaan, er leek wel geen einde aan te komen pfffff. Toen we op bestemming waren was het ook de moeite waard, we zitten nu in Sugarloaf en het is een aanrader om hier te komen.
Maar na zo dag en nacht reizen, van 14:00 tot 22:00 was ik helemaal kapot. Dus heb ik een warme douche gepakt en als een blok in slaap gevallen.

Dikke domper in Umkomaas

We stonden vandaag om 6 uur op want om 7 uur kregen we opfriscursus en daarna gingen we duiken. Toen we beneden waren was de 1e groep duikers al voorbereidingen aan het treffen voor hun duik, Neeltje en ik moesten wachten tot ze weg waren. We gingen eerst ontbijten bij de zwembad lekker bij het zonnetje, het was al weer lekker warm alleen waaide het ontzettend hard. Na ons ontbijtje was de 1e groep ook weg en konden we beginnen met de opfriscursus, dit houdt in dat je moet laten zien dat je de basisvaardigheden nog weet. Deze oefeningen moesten we in het zwembad uitvoeren, het water in het zwembad was lekker warm door het zonnetje en was dus heel prettig om een duik in te maken. Na een half uurtje hadden we de basisvaardigheden achter de rug en mochten we nog even in het zwembad verder duiken om te oefenen om neutraal te blijven. Neutraal houd in dat je dat op dezelfde hoogte blijft onder water waar door je makkelijker kunt duiken. Toen dit achter de rug was kregen we slecht nieuws te horen want de schipper van het bootje had gebeld en zei als het weer zo blijft gaat de duik niet door, de zee was ruig je kon al op afstand de witte toppen van de golven zien, en dat was geen goed nieuws. Dat bleek later ook, de duik werd afgelast, we waren flink aan het balen want onze planning stond vandaag duiken, morgen misschien 1 duik en dan op tijd door rijden na Coffee Bay. Helaas mocht niet zo zijn, wel hebben we het zo geregeld dat we morgen voor 12 uur nog 2 duiken kunnen maken, mits het weer het toe laat, en dat hopen we echt anders zou dit een domper zijn en jammer van onze tijd. Om wat te maken van onze dag zijn we na Croc world gegaan, dit is een dierentuintje waar de krokodil centraal staat, ook hadden ze 10 tallen slangen waar onder de Black Mamba, Green Mamba, Gabon Viper en de Puff Viper, dit zijn de dodelijkste slangen van Zuid Afrika, de Black Mamba wordt tot de dodelijkste slang van de hele wereld genoemd. Het was allemaal leuk om te zien maar het is niet zoals een dierentuin bij ons, want dan kunnen ze hier wel wat van leren. Dus het was leuk om te zien omdat we niets anders gepland hadden als back-up, maar is zeker geen aanrader. Hierna zijn we weer na Scottbrugh gereden om daar aan het strand te lunchen, daar aangekomen was er geluid van trommels en zingen de mensen. Op een afstand zagen we mensen dansen en besloten daar even te kijken, het bleek dat daar jongens en meiden aan het dansen waren. Heel leuk om te zien en ook knap wat ze deden, na een tijdje liepen we verder om te lunchen. We kwamen bij een tentje wat uitzicht had over het hele strand, en met die mooi weer was het mooi om daarna te kijken. Na de lunch gingen we nog een beetje plannen hoe we de reis verder gingen aanpakken, en vervolgens gingen we weer na ons appartementje. Daar gingen we alvast onze tassen inpakken en wat we niet meer nodig hadden brachten we al na de auto, we zijn toen even op ons appartementje gebleven. Toen we honger kregen liepen we na het strand om daar wat te eten, er was een plek waar je wat kon eten en met een mooie seaview. Het was mooi om na te kijken want de zee beukte op de strand en het waaide heel hard, na het eten liepen we weer terug. Bij binnen komst begon Neeltje te gillen als een keukenmeid, een kakkerlak een kakkerlak, voordat ik wat kon doen stond Neeltje op het bed en moest ik het maar gaan vangen. Eerst een glas opzoeken, maar Neeltje zat te kijken wat de kakkerlak deed. Weer een gegil, hij bewoog en ze smeet de deur dicht. Toen ik het wou vangen kon ik het nergens meer vinden tot dat ik de handdoek omhoog trok, als een speer vloog die de kamer binnen, dit als gevolg dat Neeltje nu gillend op het bed stond. De kakkerlak besloot achter de kast te kruipen waar ik het niet in me eentje vandaan kon krijgen, dus Neeltje moest helpen. Ik zei jaag jij hem eruit dan vang ik het wel, dit ging helemaal mis, nu zat die onder het bed. We hebben de hele kamer 2 keer opgeruimd mar niets gevonden, na een tijdje besloten we de zoektocht te staken en om een filmpje te gaan kijken voordat wel lekker ging slapen. Mmmmmmmmmmm slapen met een kakkerlak in de kamer, spannend hahahaha voor Neeltje.

Umkomaas en Scottburgh

Om 7 uur ging de wekker en we gingen eruit om lekker te kunnen gaan douchen, na het douchen gingen we onze tas inpakken en deze na onze auto brengen. We hadden al snel alles in onze auto gepakt en toen namen we van iedereen afscheid die er waren, ook van Andrew en Catja, en van hun hebben we ook een email adres gekregen. En we moesten hun mailen als we na Johannesburg kwamen om na de Krugerpark te gaan, want ze wilde dat wel aan ons laten zien. Na iedereen gehad te hebben stapte we in onze auto en gingen er van door, we dachten dat Umkomaas nog wel even rijden was maar het viel heel erg mee. Wel geteld een half uurtje, en we waren op bestemming. We kwamen er aan en het zag er al heel anders uit dan het Irie Lodge,Aliwal Dive Charters was onze nieuwe verblijfplaats, en toen we onze kamer zagen was het helemaal super, vooral omdat we de vorige 2 nachten in een stapelbed hadden doorgebracht. We hadden alles doorgenomen met de eigenaar en we hadden een afspraak gemaakt om 7 uur in de ochtend voor een opfris cursus en een duik, en daarna gaan we nog ergens anders heen om weer te duiken. In Kaapstad had Neeltje een keer 2000 rand gepind, maar kreeg nix uit de ATM, terwijl het wel werd afgeschreven. Dus moesten we eerst langs de bank omdat te regelen zodat we daarna weer kunnen genieten van het strand. We moesten na Scottburgh rijden want daar zat een bank en een mooie strand, eenmaal bij de bank aangekomen was er een dikke wachtrij. Na een tijdje was Neeltje aan de beurt maar ze kwam al gauw terug, het bleek dat ze haar paspoort vergeten was dus konden we weer terug, weer terug bij de bank was de wachtrij nog groter. En alles bij elkaar duurde het zeker anderhalf uur, en dat was niet alles. We wilde weg rijden maar dat kon niet, ze hadden me vast gezet. 1 of ander idioot parkeerde zijn auto strak achter de mijne, ik kan niet voor of achteruit. Het was wel even balen maar we besloten maar daar gebruikt van te maken en we gingen daar in de buurt wat eten, na het eten was gelukkig de auto weg en konden we na het strand gaan yessss. Het was maar een klein stukje rijden, we parkeerde de auto en liepen na het strand toe. En het was weer een heel mooi plaatsje, we liepen de stand op om een rustig plekje te zoeken. We zijn er gebleven tot dat de zon bijna weg was, toen reden we terug om te gaan douchen en lekker op frissen. We zijn wat door Umkomaas doorgereden en bij een supermarkt gestopt om wat water en ontbijt te kopen, daarna zijn we weer na onze kamer gegaan om daar de gekocht spullen neer te zetten om vervolgens wat lekker te gaan eten bij Sebastiaan in Umkomaas, en het was weer lekker eten. Dat hebben ze in Zuid Afrika echt goed voor elkaar goedkoop en lekker eten. Na het eten zijn we na onze kamer gegaan om kaartjes te schrijven om vervolgens vroeg het bed in te duiken om morgen lekker fris warm te worden voor de mooie duik ervaringen wat ons te wachten staat.

Zon zee en strand

Vandaag zal onze eerste relax dagje worden, en ook lekker aan het strand, we stonden om 8 uur op en we hadden gisteren al een ontbijtje gekocht bij de Pick and Pay. Dus snel eten en na het strand, het strand was op loopafstand ongeveer 700 meter. En het weer was echt fantastisch, lekker warm en geen wolkje te zien, perfect strand weer. Op het strand aangekomen was het super mooi om te zien, echt hele brede zand stranden en een mooi blauwe zee, alleen het zee was heel erg ruw, de golven kwamen achter elkaar. Dus veilig zwemmen kon hier echt niet, maar wel lekker in de golven springen en tegen je aan laten komen. De golven waren zo sterk dat je soms omver werd geslagen, na een frisse duik gingen we lekker in het zonnetje zitten en genieten. Wanneer het te warm werd namen we een duik, en gingen vervolgens weer liggen. Ik heb trouwens lekker op het strand geslapen hmmmmmmmmm. We hebben een hele tijd op het strand gelegen, maar tegen een uurtje of 3 gingen we weer terug. Neeltje moest wat voor de studie doen dus besloten we op het dakterras te gaan zitten, bij de Irie Lodge hebben ze ook 2 schatten van honden. Ze zijn echt super lief en doen geen vlieg kwaad, weet alleen niet wat voor soort hond het is. Onderweg hebben we nog een Zuid Afrikaans tijdschrift de Get away gekocht, hierin staan allerlei leuke plaatsen van Zuid Afrika in. Dus toen Neeltje aan het studeren was heb ik kunnen lezen wat voor moois dit land te bieden heeft, en dan kom je tot 1 conclusie, 2 weken rondreizen is veelte kort. En we hebben het al overgehad dat we hier nog een keer terug moeten komen om nog de dingen te zien waar we nu niet aan toe komen. Na dat Neeltje klaar was gingen we douchen en klaar maken om uit eten te gaan, maar daar was opeens Catja en ze vroeg of we met hun uiteten gingen. Dat leek ons heel leuk en besloten om met ze mee te gaan, maar Neeltje zei al gelijk wij rijden wel. Want het is bij de Zuid Afrikanen heel normaal om drinken en rijden te combineren, en als je het nieuws volgt dan is het wel bijna elke dag raak. We hadden al gezien dat ze een aantal op hadden dus het leek ons veel beter dat wij reden, dus ik kroop mooi achter de stuur en Andrew wist wel de weg te vertellen. We gingen na een restaurant die een paar kilometer verder op lag, Cher jo's was de naam. Het was eigenlijk wel grappig om te zien, het klonk Italiaans maar zo schreven ze het niet. En dat is typisch Afrikaans, ze schreven het zoals je het uitspreekt. Het zag er allemaal heel leuk uit en het eten wast ook heel erg lekker (Baie baie lekker op zijn Afrikaans), na het eten hebben we nog lekker na geklets en over van alles en nog wat gehad. Het was heel erg leuk om met deze mensen opstap te gaan. Na een tijdje kwam de ober na ons toe en vroeg of we wilden betalen, dit was omdat het eigenlijk een uur geleden al hadden moeten sluiten. Dus besloten we om het te betalen en weer na de Irie Logde te gaan en daar op het dakterras verder te praten, daar aangekomen pakte we een paar biertje en wijntjes en gingen lekker verder kletsen. Niet veel later kwam ook nog een stel bij ons zitten, en je raadt het nooit Nederlanders. Nederlanders kom je ook overal en nergens tegen. Het was een fries stelletje dat 2 maand lang een rondreis door Afrikaan ging maken, en ook net als ons als eind bestemming Kaapstad. Het begon al laat te worden en we besloten om na bed te gaan omdat we morgen vroeg eruit wilde om na Umkomaas te gaan, dit is een plaatsje even verderop wat bekend staat om de mooie duikplekken en haaien.

Durban here we come

Half 6 ging de wekker in Kaapstad, dat betekende dat we op moesten staan om ons klaar te maken. Want om half 9 ging onze vlucht na Durban, en die wilde we zeker niet missen. Gelukkig hadden we gisteravond alles ingepakt, dus zoveel hoefde we ook niet te doen. Na het douchen gingen we even ontbijten tot dat we een telefoontje kregen van de taxichauffeur, gelukkig hij was mooi op tijd. Nadat we onze spullen hadden ingepakt konden we instappen en begon de reis na Durban, het was half 7 en normaal gesproken is de hele druk in Kaapstad maar nu waren de wegen erg rustig. Na een half uurtje waren we bij het vliegveld, het vliegveld is niet te vergelijken met Schiphol, deze is echt veel kleiner. Gelukkig moesten we maar een kwartiertje te wachten voordat we konden inchecken, omdat we op tijd waren konden we zo door lopen. Na het inchecken gingen we rustig een kopje koffie en thee drinken voordat we na het vliegtuig gingen, nadat we het op hadden gedronken liepen we rustig na het vliegtuig wachten tot het zo ver was dat we er in konden. Maar het maakt niet uit waar je bent er zijn altijd ongeduldige mensen, het duurde nog een half uur maar er stond al een rij van hier tot Tokio. We besloten rustig plaats te nemen en wachten tot de rij weg was zodat we rustig in konden stappen, eenmaal in het vliegtuig plaats genomen duurde het niet lang voordat we vertrokken. Het is maar een vlucht van 2 uur dus dat is gelukkig niet zo lang, ik op de Nintendo DS en Neeltje op me Laptop omdat daar een hele goede accu in zit kon ze nog even aan haar werkstuk werken. De tijd vloog voorbij en voor dat we het wisten stonden we in Durban, en weer het zelfde verhaal. Allemaal mensen opstaan koffer maken en in de rij staan, terwijl de deuren nog steeds dicht waren en nog niet werd gezegd dat we konden gaan. Neeltje en ik zaten goed en ik hield de tijd in de gaten, het duurde 20 minuten voordat de deur open ging, pffff ben ik blij dat ik rustig ben blijven zitten en niet in de mensen massa ging staan wachten. Eenmaal uit het vliegtuig gingen we onze tassen pakken en op na Avis om onze auto op te halen, het werd een Ford Fiesta een hele keurige auto. We hebben de auto rondgelopen en kwamen erachter dat in achterlicht een barst zat en krasjes en beschadigingen her en der op de auto, om niet aansprakelijk gesteld te worden lieten we dit noteren wat je hoort wel van die grappen dat het later van je eigenrisico afgaat. Toen dit gebeurd was konden we gaan richting Irie Lodge in Durban bij Warner Beach, ik kan je zeggen dat het raar rijden is in een auto waar de stuur aan de andere kant zit. Het duurde ook even voordat je het door heb, en dan moet je ook nog links rijden hahaha. Gelukkig ging alles goed, en we waren al snel bij de Irie Lodge, het was de enige wat nog vrij was omdat het nu vakantie is in Heel zuid Afrika, Vrijdag Freedom Day en dinsdag Workers day, en daarom nemen ze allemaal een lang weekend vakantie. Maar het Irie Lodge zag er helemaal niet luxe uit eerder tegen over gesteld, maar de vrouw die het runde was super aardig en vriendelijk net als alle medewerkers, er hing hier een hippie sfeertje, maar het uitzicht was onbeschrijfelijke mooi. We zaten op de heuvel en keken na benden over de stranden en zee, en deze uitzicht maakte alles goed, ook al kregen Neeltje en ik een stapelbed om in te slapen. Het kamertje was 2,5 bij 1,5 meter en met onze spullen erin was het niet mogelijk om je kont te keren. De vrouw van Irie Lodge zei dat we na een plaatje verderop moesten gaan, want daar was een doedelzak wedstrijd, een soort Highlanders bijeenkomst. We besloten hier heen te gaan, het was een half uurtje rijden en we kwamen aan bij een rugbyveld wat vol stond met kraampjes. Eerste wat we deden was een eet kraampje op te zoeken en die waren er genoeg, daarna zijn we de verkoop kraampjes langs gegaan en uit eindelijk kwamen we bij de doedelzak wedstrijd, hier hebben we gekeken. Het was echt een hele happening, we hebben zelf een donkere afrikaan zien doedelzak spelen heel grappig. Na een tijd hier gelopen te hebben besloten we terug te gaan, daar hebben we gedoucht en toen een gezellig plek opgezocht om te eten, van horen zeggen moesten we na Zanibar gaan. Het was maar een kilometer verder op, opdat het donker is moesten we wel met de auto gaan omdat het eenmaal veiliger is. Bij Zanibar aangekomen vroegen ze of we gereserveerd hadden, want we hadden niet nagedacht dat het nu vakantie tijd was en het heel druk was. Maar gelukkig hadden ze nog een plaatsje vrij. En mochten de lezers ook bij Warner Beach een keer komen, dan is Zanibar een aanrader, het was heel lekker eten. Na het eten reden we na huis, en zijn we op het terras gaan zitten, want ik had het niet verteld, het is heel een stuk warmer dan in Kaapstad, lekkuuuhhhh. Op het terras zijn we met wat Zuid afrikanen aan de praat gekomen, het was heel gezellig en we kregen wat drankjes aangeboden, we hadden zelf nix kunnen kopen omdat de drankwinkel al dicht waren. Maar de flessen bier zijn hier wel groot, 3 kwart liter pfff, en sommige bleven ze maar achterover slaan. We kwamen aan de praat met Catja en Andrew, een stel uit Johannesburg, heel vriendelijk een grappig stel die van het leven genieten. Andrew was al 6 generatie Zuid Afrikaans en Catja woonde er al 14 jaar. Oorspronkelijk komt ze uit Duitsland, en dat was te horen ook. Ik weet niet of je Alo Alo kent, maar Helga speel daar in en spreek Engels met een Duits accent, en zei deed het precies hetzelfde. Het was soms te grappig en moest me lachen inhouden en Neeltje ook, maar het werd al laat en omdat we er al zo vroeg uit waren vandaag besloten we in ons bedje te kruipen, en dan bedoel ik ook letterlijk kruipen want zo klein was het echt.

Dag voor vertrek na Durban

Vanochtend waren de weervoorspelling zodanig slecht dat we besloten wat langer in bed te blijven liggen, dit was tevens de eerste keer dat we echt uit konden slapen. Tegen half 10 besloten we uit bed te gaan en te douchen, we keken na buiten en het zag er niet goed uit om na de Tafelberg te gaan. Want ik keek na buiten en wist dat die berg er moest staan, maar de door de wolken was er helemaal geen berg te zien. Dus besloten we om de eerste 2 dagen in Durban te boeken, we besloten om niet in het centrum te gaan maar net buiten Durban vlak aan het strand. In Durban is het nu 30 graden, en dat wordt lekker genieten en zwemmen in de zee. Nou hebben jullie vast gehoord dat in Kaapstad iemand dood is gebeten door een Witte Haai, in Durban hebben ze nog meer haaien, witte haai, tijgerhaai, hamerhaai, stierenhaai en nog wat soorten. De eerste genoemde haaien zijn het gevaarlijkste, het verschil tussen Durban en Kaapstad is dat ze hier langs de kust haaiennetten hebben. Zodat het een stuk veiliger is om te zwemmen. Deze netten zijn ook zo gemaakt dat ze niet schadelijk zijn voor de haaien, in Kaapstad zijn ze ook van plan om bij de stranden deze netten te gaan plaatsen zodat de haai aanvallen minder worden. Wat een hele harde feit is, is dat je eerder de kans heb op een dodelijk ongeval met fiets, te voet, auto, uit het bad stappen dan door een haai wordt aangevallen. En als het een keer voorkomt dan staat het hier met grootte letter op de voorpagina, terwijl hier dagelijks dode verkeersongevallen plaats vinden en daar lees je niets voor. Maar we hebben al heel veel zin in en niemand hoeft zich zorgen te maken want we gaan op standen zwemmen waar ze haaiennetten hebben, en als we auto gaan rijden doen we dan in de ochtend en middag. Morgen is het zover en we zijn de klaar voor, ik was bezig met me tas aan het inpakken en zag dat ik een broek en een windjack bij me had wat ik bijna nooit aan heb en hier ook niet ga gebruiken. Ik besloot deze weg te geven aan iemand die het harder nodig heeft dan mij, we hadden ook nog voedsel over die we ook niet mee willen nemen. Alles hebben we verzameld en toen besloten we het aan de man te geven wat hier altijd in de straat in een perkje slaap, het was ongeveer 400 m lopen en zag dat de man er was. Ik reikte het toe en de man pakt het aan en bedankte me, maar toch voel je je niet goed. Ik heb alles wat me hartje begeert, ik ben niet rijk maar ben ook zeker niet arm, ik moet heel hard werken voor het geld wat ik verdien. Maar als je hier loop en je ziet deze mensen dan krijg je een raar gevoel in je maag. Je mag 23 kilo aan bagage meenemen in het vliegtuig, ik had maar 15 kilo en als ik dit geweten had, had ik de rest met oude kleren gevuld en hier meegenomen. Dit ga ik de volgende keer echt doen als ik na een arm land gaat, want deze mensen zijn heel dankbaar met deze spullen. En raadt het iedereen aan om het te doen, want op een simpele manier kan je een mens niet blijer maken. Ik zag dat er nog 2 mensen meer in dit straatje, toen besloot ik na het tankstation te lopen en heb voor deze mensen koffie gekocht. Toen ik ze het kwam brengen waren ze er ook heel blij mee. Ik weet dat je dit niet elke dag kan doen, en ook niet iedereen die je tegen komt. Want als je hier komt zal je ook nee moeten leren zeggen, ik vind het nog steeds moeilijk om te doen. Maar waar ik kan zal ik wel proberen om wat ik bij me heb ook weg te geven aan mensen die het meest nodig hebben. Maar ik blijf het zeggen Kaapstad een geweldige stad een echte aanrader, je moet hier echt komen. We balen dat het april mei is, want in juni komen de eerste walvissen aan en dat moet heel spectaculair zijn. Aan het einde van onze vakantie komen we weer in Kaapstad om na een rugby wedstrijd te gaan, Tafelberg nog een keer op te komen en om na Cape Point te gaan.

Ook in Kaapstad kan het met bakken uit de lucht komen

Vandaag konden we voor het eerst een beetje uitslapen, de wekker ging om kwart voor 8. Normaal gesproken hadden we allebei het appartement al verlaten om ons ding te doen, Neeltje Stage en ik sight seeing. Maar nu had Neeltje geen stage meer dus kan ik haar de hele dag lastig vallen hahaha. Neeltje had gisteren afscheid genomen van haar klas, maar vandaag gingen we er ook heen zodat ik de school kon zien en de klas wat ze les had gegeven. Ik had ook stroopwafels meegenomen uit Nederland om aan de klas uit te delen. Maar voor dat het zover was moesten we ongeveer 40 minuten lopen, het weer ik Kaapstad is verraderlijk het kon zo omslaan waar je bij staat. We kijken wel om internet wat het weer doet maar het veranderd bijna om het uur, vandaag was er regen voorspeld. Wandelend na school kwamen we erachter dat het zonnetje stralend scheen, strak blauw lucht echt super lekker weer, dus konden we lekker wandeling maken na school. Neeltje klaagde altijd over de heuvels waar ze over heen moest fietsen en het laatste gedeelte ging ze lopen omdat ze de heuvel niet op kan, natuurlijk plaagde ik haar hiermee. Het eerste gedeelte viel mee je kon er lekker lopen, halverwege veranderd het in een vals platte gedeelte. Het leek niet dat het op liep, maar je kon wel voelen dat het zwaarder ging met lopen. Het laatste gedeelte kon je echt zien dat het heuvel op was, en het is hier een paradijs als je wielrenner bent en van klimmen houdt. Alleen is het jammer dat de automobilisten hier als kippen zonder kop rijden, dat is ook wel begrijpelijk als je weet hoe ze hier auto rijden leert. Het wandelen ging voorspoedig en voor we het wisten waren we op school, het is een hele mooie groene omgeving hier met een prachtig uitzicht om de Tafelberg. Onderweg na Neeltje zijn klas werd ik aan andere leraren en schoolpersoneel voorgesteld, 1 voor 1 allemaal vriendelijke mensen. Maar nu waren we voor de klas deur van Neeltje klas 6, heel voorzichtig klopte we aan en gingen we na binnen. De hele klas keek om en toen ze Neeltje zagen werden ze heel onrustig Nel Nel riepen ze, ik stelde me voor aan Neeltje zijn mentor Chris, een heel vriendelijke man, daarna stelde ik me voor aan de klas. Neeltje vertelde dat we wat lekkers hadden meegenomen uit Nederland, de klas werd nog onrustiger. We lieten de stroopwafels zien waarop 1 jongen stuiterdruk van werd en hele tijd stroopwafel achter elkaar zei, hoezo ADHD haha. De meeste kende het niet, maar als je er na vroeg vond iedereen het super lekker. Nadat we de stroopwafels hadden uitgedeeld gingen we weg uit de klas en liet Neeltje me de hele school zien. Na de bezichtiging liepen we weer richting ons huisje, omdat de die middag de Tafelberg op wilden met de kabelbaan. Eerst moesten we nog na het hostel van Neeltje, want Neeltje had haar fiets verkocht aan de schoonmaakster Gail. Dit is een Zuid Afrikaanse vrouw, Neeltje had al veel over haar verteld dus was wel grappig om haar te ontmoeten. Na het regelen van de betaling van de fiets gingen we nog een praatje maken met andere PABO studenten. Het weer was toen nog steeds heel mooi, ma na een tijdje keek ik na buiten en keek na de Tafelberg. Het was heel raar en mooi om te zien, dikke laag wolken daalde op de Tafelberg en ging langzaam met de berg mee na beneden. Het leek wel of een tafelkleed van wolken opeens over de berg was gelegd, het ging echt snel. Dit maak de tafelberg ook zo gevaarlijk voor beklimmers, het slaat zo om. Paar minuten later hoorde we gerommel en zagen we bliksemflitsen, we besloten om toen maar niet de berg om te gaan. Het was wel balen maar veel anders zat er niet op, we liepen weer na huis en opeens voelden we druppels, niet veel later begon het ook nog te regenen. Neeltje besloot toen om wat voor haar werkstuk te doen en ik besloot om na Cavendish te gaan, dat is een winkelcentrum hier vlakbij. We hadden een huurauto geregeld, maar de navigatie zou ons dan 1200 rand kosten, terwijl ik ze in de winkel voor 1100 zag liggen. Dus als echte Nederlander besloot ik rond te kijken om te zien welke ik wilde kopen, mijn oog viel al snel op de Garmin Nuvi 40. Een heel leuk systeempje en het koste rond de 1100 rand, en als we het niet meer nodig hebben gaan we het via internet verkopen dus dan hebben we voor een prikkie een navigatiesysteem. Neeltje had ook nog over een sprookjesboek wat ze hier verkochten dus besloot ik om daar ook na te kijken en te kopen. Al gauw had ik een boekenwinkel gevonden waar ze het verkochten, had wel geluk want het was de laatste wat ze hadden. Nu was het voor mij tijd om na huis te gaan, buiten aangekomen zag ik dat het letterlijk met bakken uit de lucht kwam. Pffff ben je in Afrika dan denk je aan regen als laatste, maar in de wintermaanden hier kan het veel regen en vergelijkbaar met Nederlands weer, alleen iets warmer. Thuis aangekomen maakte Neeltje gauw de deur los, en kwam ik nat binnen gelopen. Gauw even douchen en andere kleren aan, en toen ik klaar was kreeg ik een warm kopje thee. Vanavond is het de bedoeling dat we gaan uiteten in Kaapstad centrum met de mede studenten van Neeltje waar is mee in de hostel verbleef, dit geheel ter ere van 2 dames die morgen Zuid Afrika gaan verlaten.
Morgen staat voor ons op de planning dat we weer gaan proberen op de platte kant van de Tafelberg te komen, mits het weer het toe laat maar dat lezen jullie van zelf weer.